Σάββατο 19 Μαρτίου 2016

Αναγνωρίσεις 24 χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση της Αγίας Παρθένου στη Λουζ ντε Μαρία

Ευχαριστούμε τον Θεό για αυτήν τη ειδική μέρα και θέλουμε να περιγράψουμε, σε γενικές γραμμές, την ιστορία που συνεχίζει να είναι αιώνιο παρόν.

Όταν κοιτάζω πίσω με αληθινή ευχαριστία προς τον Ουρανό, δεν μπορώ να συνεχίσω στο δρόμο μου χωρίς να πω στους αδελφούς μου πόσο ευγνώμων είμαστε για τις πολλές χαρές αγάπης, έλεος και δύναμης μετά την Αγία Μητέρα του Θεού που με κρατεί το χέρι της, τον αξιοθρήσκω δημιουργό, να με οδηγήσει στον Υιό Της Ιησούς Χριστός. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτήν τη πρώτη φορά, αν και οι επόμενες φορές που ο Χριστός ή η Μήτηρ του Θεού μου επισκέφθηκαν ήταν πάντα σαν μια πρώτη φορά ξανά.

Βλέπω μπροστά μου αυτά τα αμυγδαλοειδή μάτια — όμορα, διεγερτικά, μελιτόχρωμα — με τα οποία η Μήτηρ του Θεού με κοίταξε και με έδεσε, και πώς νιώθακα την ψυχή μου γεμάτη μαθητική αγάπη σε ένα μόνο στιγμιό. Με τους μήνες και τις ημέρες, η πλησιότητα προς τη Μήτηρ του Θεού έγινε μεγαλύτερη και πιο διαρκής, επιτρέποντάς με να ζήσει καθοδηγητική οδηγία για τι ο Υιός Της περίμενε από εμένα, με μια ισορροπία που μόνο η Μήτηρ του Θεού έχει και μία — αν θέλετε — γλυκιά αφηγηματική που δεν αφήνει χώρο για προσδοκιές αλλά προσφέρει πλήρη βεβαιότητα. Η Μήτηρ του Θεού μου έδειξε ολόκληρο τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσω προς τον Υιό Της, ο οποίος έχει γίνει η σήμερανή αποστολή μου. Με οδηγήθηκε σε τέτοιο βαθμό αγάπης ότι το Καρδί της Μητέρ του Θεού με άφησε να το δω, όχι μέσω φυσικής όρασης αλλά μέσα από την ψυχή ίδιας, που μου τη παρουσίασε με πολλές εξηγήσεις και στην οποία απάντησα ελεύθερα: Ναι!

Εγνώριζα πριν από λόγο επειδή η Μήτηρ του Θεού μου είχε υποσχέσει — Η προστασία Της δεν θα με εγκαταλείψει όσο ακολουθώ τη Θελήση του Θεού και όχι την ανθρώπινη θέληση. Είχα μεγάλες προσδοκιές για αυτήν την πρώτη Υπερβατική Συνάντηση, όπου ξανά γνώρισα τον τεράστιο αγαθοεργό Ουρανό που με κοίταξε, ο οποίος δεν νιώθω αξίος του.

Η Αγία Μήτηρ του Θεού μου έφερε ένα στόχο κοντά στα πρώτα χρόνια — ένας που συνεχίζει μέσα σε εμένα σήμερα: η διάλυση του ανθρώπινου εγωισμού.

Ένα τετράδιο και μια πένα ήταν μεταξύ των πρώτων αιτημάτων από τη Βασίλισσα του Ουρανού, ώστε να θυμίζομαι τι μου είπε. Τότε δεν ήξερα ότι αυτό ήταν η αρχή ενός μακρύ, δύσκολου, δοκιμασμένου, διωγμένου αλλά ανταμοιβδής μονοπατιού στο οποίο Εσύ — η ευλογημένη Κυρία — με εισάγασε τον μετά από μερικά χρόνια: Χριστό!

Χριστέ, Βασιλιά του Ουρανού και της Γης, μαζί με την Αγία Μητέρα Του, ήρθαν να μου προσφέρουν νερό και μέλι και ταυτόχρονα παρηγοριά. Προαναγνώρισε τους ακανθώδεις δρόμους που θα συνάντησα δείξοντάς μου τον Σταυρό του, ο οποίος δεν είναι μόνο πόνος αλλά και έλεος και δόξη.

Θεϊκή Δύναμη υπογραμμίστηκε από την πραότητα των λόγων Του και την ενέργεια της φωνής Του — που με άφησε ανήμερο καθώς μου επικοινώνισε τη Θέλησή του: Αδυναμία, μικρότητα, αξιοθέατο και όλα τα άλλα συλλογισμένα ονόματα εκφράζουν τι νιώθηκα εκείνη την στιγμή…και ο Χριστός με προστάτευε και προβλέπονταν τις συναισθήσεις μου, καταλαμβάνοντας με πλήρως τη υπέροχη αγάπη Του.

Βρισκόμουν έξω από εαυτό μου — έξω από το περιβάλλον στο οποίο βρέθικα, ακόμη και έξω από τον κόσμο ίδιον — όλα ήταν ηρεμία, γαλήνη, ευλογία και αγάπη που ροούσε μέσα μου και με εισέφερε στα βάθη της Καρδιάς Του, στην οποία μου έδειξε τους πόνο του Παθούς Του και την αειφόρου, στερεής, εμπιστεύτησης και ησυχίας παράδοση της Αγίας Μητέρας του Θεού στη Θέληση του Πατέρα.

Μητέρα και Δασκάλα…Μητέρα και Συντρόφος…Μητέρα και Μαθήτρια…Μητέρα και Βασίλισσα. Σκεπτόμενος την πραότητα με την οποία ο αγαπημένος μου Ιησούς Χριστός κοιτάζει τη Μητέρα Του και παίρνει το χέρι της — η καρδιά μου κυρίευσε τον βολή μου εκείνη την στιγμή, κι ειπών: Ναι!

Νιώθω αξιοθέατος για αυτήν τη ευλογία. Ισως κάποιοι δεν ξέρουν ότι ο Ουρανός παίρνει αυτό που ο κόσμος περιφρονεί για να δείξει την μεγαλειότητα του μετατρέποντας ένα από τα όντα του σε κάτι που ο κόσμος δεν μπορεί να φανταστεί.

Η Μητέρα Θεός με έλκυσε ξανά πολλές φορές, στιγμές όταν νιώθακα απογοητευμένη από τις δοκιμές, και μου έδωσε την γλυκή παρηγορία των ουρανίων αρωμάτων στο λάδι από το οποίο εκπέμπει η εικόνα της Βασίλισσας της Ειρήνης που συνεχίζει να εμφανίζεται ακόμη και σε αυτό που ονομάζω ‘δρόσο’: Μια μικρή λαμπή που καταβαίνει και γίνεται ορατή σαν μια μητέρα να δώσει στο παιδί της καρφίτσι για να σταματήσει το κλάμμα. Τότε λησμονείται η πόνος, και χαρά και ευχαριστία υπερισχύουν την πνευματική στάση, παρέχοντας νέα δύναμη όχι επειδή ζητήθηκε αλλά επειδή έτσι πράττει ο Ουρανός — δίνει και ενθαρρύνει, ενθαρρύνει και δίνει.

Σε μια ειδική μέρα που ήταν πολύ θλιβερή από τη διαφθορά και δεν μπορούσα να κρατώ τα δάκρυα που προσέφερα στον Χριστό την ίδια στιγμή, μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα πόνου, ένας ουρανικός αρωματίζοντας διείσδυσε στο δωμάτιο μου; η συναισθηματική έκρηξη έκανε το καρδίο μου να χτυπήσει ταχύτερα και… συνέβη: Ο Χριστός έτεινε την χειρά του προς εμένα και σε αυτήν τη στιγμή που φαινόταν σαν αιώνια επειδή μόνο Εκείνος κι εγώ υπήρχα — Μου προσέφερε το Ιερό Χέρι Του και προσεγγίστηκε. Με βλέψε στα μάτια, με πιέσει στο στέρνο του και όλα εξάφανισαν σε μια υπερβατική στιγμή που την έζησα σαν να ζώ τον Ουρανό πριν από τη ώρα, μέσα στην οποία μου εγκωμιάστηκε για πάντα αυτή η υπερβατική έκφραση της Θείας Αγάπης. Μέχρι το τελευταίο λεπτό της ζωής μου θα είμαστε ευχαριστούμενος γι' αυτό.

Με τον χρόνο — ο οποίος ταχύτατη διέλευση δεν επιτρέπει να χαλαρώσω μετά το Θεό — έφθασα σε μια ζωή μέσα στα κοινά Θειά Μυστήρια που θα μπορούσα ποτέ να ανταλλάξω. Μεταξύ άλλων, κλήθηκα να συμμετάσχω με αγάπη και υποταγή στο Σταύρο της Προσφυγής στον Ουρανό Πατέρα και από αγάπη για την ανθρωπότητα.

Η χαρά του ζειν σε αδελφοσύνη ανήκει σε αυτή τη συμμετοχή και εφαρμογή κάθε Θείας Λέξης που λαμβάνω στα Μηνύματα προς την Ανθρωπότητα ώστε να μπορείτε να λάβετε με μεγάλη ακρίβεια τις εξηγήσεις αποκαλυφθείσες από τον Χριστό, τη Θειά Μητέρα και περιστασιακά μέσω του Αρχαγγέλου Μιχαήλ — για να ξυπνήσει ο κοιμωμένος και να παραμείνει εγκάρδιος ο ξύπνιος.

Η αδελφότητα δεν έχει βρει όρια στην αφιερωμένη αγάπη που διαδίδεται από αυτούς που με κόπο καταφέρνουν να φτάσουν αυτό το Θεϊκό Μέλισσα σε τόσο πολλούς αδέρφους – σας, αναγνώστες, οι οποίοι είστε μέρος αυτής της οικογένειας στην οποία κάθε λέξη μεταδιδάσκεται μέσω της Αγάπης της Τριάδας, όχι μόνο ως μήνυμα προειδοποίησης, ετοιμοποιήσεως και ενθάρρυνσης αλλά και ως μια δήλωση Πνευματικής Ανόδου — η οποία δεν μετρά την αποσύνδεση της ανθρωπότητας αλλά σε συνεχές κίνημα από Θεϊκή Αγάπη που εκπορεύεται από τον Θεό, επιστρέφει στον Θεό και ξαναχύνει τη Μητέρα του Όλου Ανθρώπινου Γένους πάνω σ' όλες τις ανθρώπινης φυλής ώστε να σώζονται όλοι.

Luz de Maria, 19 Μαρτίου 2016