Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015
Ημέρα της Αγίας Ροζάλης - 11.01.2009 - Μήνυμα Από την Αγία Ρόζαλια Προσδιορισμένο στον Προφήτη Μαρκός Ταδέου - Ιερό των Εμφανίσεων του Ζακαρέι
ΖΑΚΑΡΈΙ, ΙΑΝΟΥΆΡΙΟΣ 11, 2009
ΜΉΝΥΜΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΓΊΑ ΡΌΖΑΛΙΑ
ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΈΝΟ ΣΤΟΝ ΠΡΟΦΉΤΗ ΜΑΡΚΌΣ ΤΑΔΈΟΥ
(Αγία Ρόζαλια) "Οι αγαπητοί μου αδελφοί, εγώ η Ροζάλη σας αγαπώ με όλη την δύναμη της Καρδιάς μου. Προσεύχομαι αδιαλείπτως για εσάς στον Ουρανό και προσεύχομαι ανελλιπώς για το σωτηρία σας μαζί με τον Ιησού και τη Μαρία.
Η αγάπη δεν ξέρει να φεύγει, να κρύβεται ή να αποφεύγει. Αυτοί που λένε ότι αγαπούν τον Θεό και την Μητέρα Του, αλλά όταν Εμφανίζονται στη γη για να δώσουν τα μηνύματά τους: δεν ακούουν Τους, δεν πάει να συναντήσουν Τους, δεν υπακούουν Τις, δεν προσφέρουν όλο το δυνατό τους για να ευχαριστήσουν Τους, να αγαπήσουν Τους, να εξυπηρετήσουν Τους και δεν επιμένουν σε αυτή την αγάπη, αυτοί δεν έχουν ακόμα γνωρίσει και δεν γνώρίζουν τι είναι η 'αληθινή αγάπη'.
Αυτός που λέει ότι αγαπεί τον Κύριο και τη Μητέρα Του, αλλά όταν Εμφανίζονται στη γη αποκαλύπτοντας στους ανθρώπους την θέλησή Του και δεν το πραγματοποιούν, αυτοί δεν έχουν γνωρίσει 'αληθινή αγάπη' και δεν έχουν 'αληθινή αγάπη'. Πολλοί νομίζουν ότι αγαπάν τον Θεό, αλλά στην ημέρα της κρίσης τους θα είναι έκπληκτοι να δει που ποτέ δεν είχαν πραγματικά αγαπήσει τον Κύριο και ότι είχαν αυτοπαθεί όλη την ώρα, επειδή δεν έκαναν τη θέληση του Κυρίου, αλλά προτίμησαν να κάνουν τη δική τους θέληση, γιατί αγάπησαν εαυτούς περισσότερο από τον Θεό και τη Μητέρα Του.
Ο οποίος αγαπάει το θέλημα του Κυρίου, αυτός που πραγματικά κάνει το θέλημα του Κυρίου είναι εκείνος που φυλάσσει τα λόγια του Κυρίου; ο οποίος φυλάσσει τις εντολές Του, κάνει το θέλημά Του και παραίεται το δικό του θέλημα για να κάνει αυτό Του, επομένως ζητήστε «αληθινή αγάπη». Ο Κύριος είναι πρόθυμος να συγχωρήσει τα πόνη σας, να συγχωρήσει τις αδυναμίες σας, αν δει σε εσάς μια σταγόνα, ένα κόκκο αμμουδιού «αληθινής αγάπης», και θα σας χαρίσει την χάρι της μεταστροφής, του σωτηρίου, της πνευματικής τελειοποίησης, αν έχετε «αληθινή αγάπη». Αυτός που πραγματικά αγαπάει τον Κύριο και τη Μητέρα Του, υπερασπίζεται αυτό που είναι δικό τους, προστατεύει αυτό που είναι δικό τους, φροντίζει για αυτό που είναι δικό τους, εργάζεται για αυτό που είναι δικό τους, πολεμάει για αυτό που είναι δικό τους μέχρι να καταναλώσει όλη την δύναμή του.
Η αγάπη δεν μετράει απόσταση, καθυστέρηση ή δυσκολία. Η αγάπη γνωρίζει μόνο πώς να αγαπά και τίποτα άλλο. Ζητήστε αυτήν την Αγάπη, γιατί αν δεν τη έχετε, δεν θα μπειτε στη Βασιλεία των Ουρανών, γιατί ο Ουρανός είναι μόνο για αυτούς που έχουν μάθει να αγαπάνε τον Θεό πάνω από όλα τα πράγματα, δηλαδή περισσότερο από εαυτούς τους, περισσότερα από τον κόσμο.
Εγώ, η Ροζάλια, θα προσεύχομαι για εσάς στο Θρόνο του Κυρίου, αδιάλειπτα. Στροφείστε προς Εμένα στις προσευχές σας και θα σας δώσει παρακλήση πάντα.
Ειρήνη Μαρκόσ, σε αγαπώ, αγαπάω αυτό το Τόπο με όλη μου την δύναμη. Θα τον υπερασπιστούμε με τις χάρις μου, με τις ευλογίες μου, με τις προσευχές μου και θα σας καλύψω πάντα με ειρήνη, ευλογία, παρακλήση και φως. Ειρήνη."
4 Σεπτεμβρίου - Αγία Ροζάλια
Η Ρόζαλια γεννήθηκε το έτος 1125 στην Παλέρμο, Σικελία, Ιταλία. Ήταν κόρη του Σινιμπάλδου, ενός πλούσιου φεουδάρχη, κύριος της περιοχής των λόφων "της Κισκίνια και Ρόσας", και Μαρίας Γκισκάρδας, ανιψιάς του Νορμανδού βασιλιά Ρογήρου ΙΙ. Ως εκ τούτου, η Ρόζαλια ήταν πολύ πλούσια και ζούσε σε μια πολύ σημαντική αυλή της εποχής. Κατά τη νεότητά της, πήγε να είναι κυρία στην Αυλή της Βασίλισσας Μαργαρίτας, συζύγου του Βασιλιά Γουλιέλμου Α' της Σικελίας, η οποία εκτιμούσε την ευγενή και γενναιόδωρη συνοδεία της. Όμως τίποτα από αυτά δεν τη συνέβαινε ή την ενθουσιασμούσε. Ήξερε ότι η κλήση της ήταν να υπηρετεί τον Θεό, και επιθυμούσε έντονα το μοναστικό βίο.
Σε ηλικία δεκατέσσερα ετών, με μόνο ένα σταυρό, εγκαταλείψε οριστικά την Αυλή και κατέφυγε μόνη της σε μια σπηλιά στην περιφέρεια της Παλέρμο. Το μέρος ανήκε στο πατρικό φέουδο και ήταν ιδανική τοποθεσία για μοναστική απομόνωση. Ήταν κοντά στον Βενεδικτινό μονή, ο οποίος είχε ένα μικρό εκκλησάκι προσαρτημένο σε αυτόν. Έτσι, ακόμη κι αν ζούσε μεμονωμένη, μπορούσε να συμμετάσχει στις λιτουργικές λειτουργίες και να λαμβάνει πνευματική καθοδήγηση.
Είτα η νεαρή ερημίτιδα μετακόμισε σε μια σπηλιά στο βουνό Πελέγκρινο, το οποίο της είχε δωρίσει η φιλενάδη Βασίλισσα Μαργαρίτα. Υπήρχε ήδη ένα μικρό Βυζαντινό καθεδρικό ναός εκεί, και επίσης κοντά τους οι Βενεδικτίνες με άλλο μοναστήρι. Μπορούσαν να ακολουθούν και να μαρτυρήσουν με τις εγγραφές τους τη ζωή της ερημίτιδας Ρόζαλιας, η οποία ζούσε σε προσευχή, απομόνωση και πένθος. Πολλοί κάτοικοι του χωριού ανέβηκαν στο λόφο, έλκοντες από την φήμη αγιοσύνης της ερημίτιδος. Μέχρι που, στις 4 Σεπτεμβρίου 1160, η Ρόζαλια πέθανε, στην σπηλιά της στο βουνό Πελέγκρινο στη Παλέρμο.
Πολλές θαυματουργίες έχουν αποδοθεί στην ενοχή της Αγίας Ροζαλίας, όπως η εξάλειψη της πανώλης που καταστρέφε τη Σικελία τον 12ο αιώνα. Ο θρησκευτικός της kultus διευρύνθηκε enormously μεταξύ των πιστών, οι οποίοι την προσευχόταν ως προστάτιδα του Παλέρμο, αν και για πολλούς αυτή η γιορτή ήταν μόνο μια αρχαία χριστιανική παράδοση, λόγω έλλειψης πραγματικών σημάτων της ζωής της αγίας. Σήματα που ο ερευνητής Οκταβιανός Γκαϊετάνης δεν μπορούσε να βρει πριν πεθάνει το 1620.
Μόνο τρεις χρόνια αργότερα όλα έγιναν σαφή, φαίνεται από την Αγία Ροζαλία ίδια. Λέγεται ότι εμφανίστηκε σε μια άρρωστη γυναίκα και της είπε όπου ήταν κρυμμένα τα λείψανά της. Αυτή η γυναίκα το ανέφερε στους Φραγκισκανούς μοναχούς του μοναστηριού κοντά στο Μόντε Πελεγρίνο, οι οποίοι βρήκαν πραγματικά τις reliquaries της στην αναφερόμενη θέση στις 15 Ιουνίου 1624.
Σαράντα μέρες μετά την ανεύρεση των οστών, δύο τεχνίτες, εργαζόμενοι στο μοναστήρι των Δομινικανών του Αγίου Στεφάνου της Κισκίνια, βρήκαν σε μια σπηλιά μία πολύ παλαιά λατινική επιγραφή που έλεγε, "Εγώ, Ροζαλία Σινιβάλντι, κόρη των τριαντάφυλλων του Κυρίου, για την αγάπη μου προς τον Κύριο Ιησού Χριστό αποφάσισα να κατοικήσω σε αυτήν τη σπηλιά της Κισκίνια." Αυτό επιβεβαίωσε όλα τα δεδομένα που ερευνούσε ο νεκρός Γκαϊετάνης.
Η αυθεντικότητα των reliquaries και της επιγραφής αποδείχθηκε από μια επιστημονική επιτροπή, αναζωπυρώνοντας τον kultus της Αγίας Ροζαλίας, προστάτιδας του Παλέρμο. Ο Πάπας Ουμπάλδος VIII συνεισέφερε επίσης σε αυτό συμπεριλαμβάνοντάς τις δύο ημερομηνίες στο Ρωμαιοκαθολικό Μαρτυρολόγιο το 1630. Έτσι, η Αγία Ροζαλία γιορτάζεται στις 15 Ιουνίου, την ημέρα που βρέθηκαν τα λείψανά της, και τις 4 Σεπτεμβρίου, την ημέρα του θανάτου της. Η урνά με τα λείψανα της Αγίας Ροζαλίας φυλάσσεται στον Καθεδρικό Ναό του Παλέρμο στη Σικελία, Ιταλία.