Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2024
Εγώ, η Μητέρα Κλημεντίνη, Αγαθή, Ελεήμων, συγχωρώ και βοηθάω τους μετανοούντες, τους συντετριμμένους, αλλά τιμωρώ τους άνομους.
Μήνυμα της Παναγίας στον Mario D'Ignazio στο Brindisi, Ιταλία στις 11 Φεβρουαρίου 2024
Γλυκές μελωδίες ξεχύθηκαν στην ατμόσφαιρα καθώς η Παναγία εμφανίστηκε, ντυμένη στα λευκά μέσα σε ένα λαμπερό φωτοστέφανο. Το πρόσωπό της έλαμπαν, τα μάτια ινδίγο. Κρατούσε μακρύ Ροζάριο στο χέρι και μπλε ζώνη στη μέση της. Αφού έκανε τον Σταυρό είπε:
“Εύλογος ο Θείος Όνομα του Ιησού. Έλα κοντά Μου, κλάψε για τις αμαρτίες σου, τα λάθη σου, θα σε συγχωρήσω -- Εγώ, η μητέρα σου. Έλα, θα σε βοηθήσω. Θεραπεύω τους ασθενείς, τους πονεμένους. Απελευθερώνω αυτούς που έχουν καταληφθεί από δαίμονες, αποκαθιστώ τις πληγωμένες καρδιές.”
Φέρε Μου τους αρρώστους: Τους αγκαλιάζω και στεφανώνω. Μην φοβάσαι, εμπιστέψου Εμένα και τον Ιησού.
Εγώ, η Μητέρα Κλημεντίνη, Αγαθή, Ελεήμων, συγχωρώ και βοηθάω τους μετανοούντες, τους συντετριμμένους, αλλά τιμωρώ τους άνομους.
Μην βλασφημείς πια. Άφησε τις κουτσομπολιές, τα παράπονα, τον θυμό, τη διαφωνία.
Όλα αυτά δεν είναι εύκολο να εφαρμοστούν, αλλά μαζί Μου θα πετύχεις. Σ’ αγαπώ και σε ευλογώ με την μητρική Μου Ευλογία. Shalom.”
(Η Παναγία χαιρετάει με μια υπόκλιση και εξαφανίζεται στο άπειρο ΦΩΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΊΣΟΥ)
Ακολουθούμε την Μακαρία Παρθένο στην Οδό της Φατίμα, η οποία συνεχίζει τώρα στο Brindisi με τη Μανιφέσταση της Θείας Αυλής. Ας προσευχητούμε για τη μεταστροφή μας, για αυτούς που έχουν χαθεί και περιπλανώνται στους δρόμους του κόσμου, υπό αρνητικές επιρροές και λόγω αδυναμίας βούλησης. Ας προσευχηθούμε για όσους αμαρτάνουν, χωρίς να καταδικάζουμε, γιατί κι εμείς αμαρτάνουμε.
Ας εκπαιδευτούμε στην αγάπη, στη συγχώρεση, την κατανόηση και το έλεος· γνωρίζοντας τα λάθη μας, τις αδυναμίες μας και τις αμαρτίες μας. Στη Γη κανείς δεν είναι άγιος και τελειοποιημένος, αλλά στο δρόμο της πραγματικής μεταστροφής, παρά όλες τις ελαττώσεις και δυστυχίες που μας συνοδεύουν.
Είναι εύκολο να κρίνουμε· είναι δύσκολο να κατανοήσουμε και να λυπηθούμε το λάθος του άλλου. Ο Θεός μας παροτρύνει να έχουμε περισσότερη συμπόνια για αυτούς που κάνουν λάθη, χωρίς αμέσως να δείχνουμε με το δάχτυλο, γιατί τρία ακόμα δάχτυλα δείχνουν προς εμάς.
Όλοι μπορούμε να πέσουμε σε λάθος και να σωριάστουμε· αλλά βάζοντας τον εαυτό μας στη θέση του κριτή με το να είμαστε αυτοδίκαιοι και κρύβοντας όλες τις ατέλειές μας, τις σκιές μας, δεν γινόμαστε καλύτεροι ούτε κάνουμε καλή εντύπωση.
Ας αποφύγουμε την εύκολη καταδίκη, την κρίση, τον ψίθυρο, τις κουτσομπολιές· γιατί δεν ξέρουμε τι ζει και περνάει ένας άνθρωπος, ούτε ποια δαιμόνια ενεργούν και μιλάνε σε αδύναμους νου.
Ας ενδυναμωθούμε, αγνοώντας τελείως την κριτική, την κρίση, την καταδίκη, τις κουτσομπολιές και τον ψίθυρο· προσπαθώντας να μην πηγαίνουμε μαζί με αυτά. Κάποια προσπάθεια μπορούμε να κάνουμε.
Είναι εύκολο να κρίνεις, να επικρίνεις, να προσβάλλεις, να επιδεικνύεις τις αμαρτίες των άλλων, αλλά θα πρέπει και εμείς οι ίδιοι να αναρωτηθούμε και θα βρούμε πολλά λάθη. "Αν θέλεις να κρίνεις κάποιον, ξεκίνα από τον εαυτό σου." "Πριν κρίνεις κάποιον, σιγουρέψου ότι δεν υπάρχουν άγιοι ήδη στο σπίτι σου." "Μην κρίνετε για να μην σας κριθούν." "Αγάπησε τους εχθρούς σου." Δυνατή χριστιανική διδασκαλία: όσοι τη ζουν και την εφαρμόζουν αποφεύγουν πολλά προβλήματα και πολλούς εχθρούς.
Αγαπώντας ακόμη και τον εχθρό μέσα από συμπόνια, αναγνωρίζοντας τα δικά μας λάθη και ατέλειες· και αγνοώντας την κριτική του και την εχθρότητά του, ξεπερνούμε πραγματικά το κακό σε εμάς και έξω από εμάς.
Η χριστιανική διδασκαλία αφορά στην ουσία της την Αγάπη. “Από την αγάπη θα σας γνωρίσουν ότι είστε μαθητές μου.” "Κάνουμε το κακό που δεν θέλουμε" (Άγιος Παύλος).
Αυτό αποκαλύπτει το μυστήριο της ανομίας που δρα σε όλους τους ανθρώπους, στους ορισμένους σίγουρα πιο έντονα.
Πολλοί από εμάς αναρωτιόμαστε: αλλά τι γίνεται αν αγαπάμε και οι άλλοι μας μισούν; Υπομονή, πρόβλημά τους αυτό. Ο Θεός θα κρίνει όλους μας με βάση τις πληγές, τα τραύματα, τη μοναξιά, την παράνοια.
Μόνος ο Θεός γνωρίζει όλη την αλήθεια για εμάς. Αυτός ξέρει αν έχουμε αλλάξει, αν έχουμε μεταστραφεί. Προσευχόμαστε σκεπτόμενοι την εντολή της αδελφικής αγάπης, του συγχωρισμού, αποφεύγοντας να πέσουμε στις συνήθεις αμαρτίες μας της κρίσης και των ψιθυρισμών. Ανακαλύπτουμε ξανά τη σιωπή, τη συμπόνια, την κατανόηση προς αυτούς που κάνουν λάθη, γιατί όπως θέλουμε εμείς να το κάνουν σε εμάς, έτσι πρέπει να το κάνουμε στους άλλους. Πριν είμαστε Χριστιανοί θα πρέπει να είμαστε άνθρωποι, και αυτό είναι αυτό που πραγματικά έχουμε χάσει: την αληθινή ανθρωπιά.
Πηγές: